1.5 Grensperikelen // Estland en Rusland
27 oktober 2011 - Narva, Estland
Vandaag is het een spannende dag. We moeten Rusland zien binnen te komen. Om vrij te kunnen reizen is ons paspoort voorzien van een zakenvisum. Ook de papieren voor de auto zouden in orde moeten zijn. Maar toch, zou het allemaal wel goed gaan? Bij de grens komen we wel, waar voorlopig alles mee is gezegd. De Estandse grenswacht wil de slagboom niet voor ons omhoog doen. We begrijpen niet wat hij van ons wil. Smeergeld hoeft hij van ons niet te verwachten. Zit hij misschien gewoon een beetje belangrijk te doen of zo? De sfeer wordt al snel minder vriendelijk en we moeten dan ook opzij. We weten zeker dat we worden besodemieterd. Zo zijn we druk bezig een hele reeks vooroordelen de revue te laten passeren, als we een andere automobilist een groen briefje zien overhandigen. Daarmee wordt de slagboom wel geopend.·We begrijpen nu wat de grenswacht ons in alle redelijkheid probeerde uit te leggen.
Op een soort van plattegrond rijden we terug naar de buitenwijken van Narva. Daar komen we terecht op een grote lege vlakte, dat met hekken is afgesloten van het normale leven. Geen idee wat we hier moeten doen. We krijgen een kaartje met daarop het nummer 'drie'. Het lijkt ons logisch dat we daarmee bij paaltje nummer drie gaan staan. Nee dus, want paaltje nummer drie is gereserveerd voor vrachtwagens. Wij moeten aansluiten bij de Esten in rij twee. De persoon die rijdt moet zich melden bij een loket. Alle andere passagiers mogen de auto onder geen beding verlaten. Ondanks al deze veiligheidsmaatregelen, hoefde Martin alleen maar het kenteken door te geven. Op een groen briefje - het groene briefje - worden de eerste vier tekens van het kenteken genoteerd. Zonder verdere plichtplegingen en zonder dat we ergens voor hoeven te betalen kunnen we weer terug naar de grens.
Klik hier als je wilt weten hoe dit verhaal verder gaat